En dan komt het moment om te accepteren dat de reis er op zit enmoeten we de tas weer definitief inpakken. De laatste dagen in Perth hebben we niet heel veel gedaan. Alhoewel, niet heel veel gedaan... uiteraard moeten we de auto een beetje toonbaar maken; de verhuurder zou zo maar een rolling krijgen als we het karretje puur natuur hadden aangeboden. Hier hebben wehet over duizenden vliegenlijkjes, zand in alle naden en een onbestemde geur.Dus gooien we er een emmertje sop eneen stofzuigertje tegenaan en halen een lapje over het desjbort. Bijzonder genoeg komt er een zo goed als nieuw en krasvrij autootje tevoorschijn. Valt alles toch nog mee. We bezoeken de school van de meiden samen met Esther en Lucy laat haar klas zien (waarbij we heel eventjes maar, een tikkie afgeleid worden door de mooie papa van een klasgenootje van haar). Eindelijk ontmoeten we ookde volslanke miss Woods waar we al interessante verhalen over hadden gehoord. Methaar rokerige whisky stem worden we ingewijd in de geheimen van de moderne powerpoint technieken.Fuckin' beautiful miss Woods!'s Avonds hangen we lekker voor de openhaard die Rob na een paar keer oefenen moeiteloos in de fik kan steken. En natuurlijk moet Fremantle nog bezocht worden, maar ondanks dat het een leuk mooihavenstadje is worden we ook hier niet super enthousiast van alle heritage-gebouwtjes. De boekwinkel daar is wel top, want we scorenhier zomaar ineens deel 2 en 3 van Game Of Thrones!Zondag zijn we uitgenodigd door neef Mark en Correlijn en hun drie kinderen Timme, Sarah en Ties (en de ouders van Correlijn) voor een barbie in hun tuin. Gelukkig is er ook salade.

Maar dan komt ook het moment dat we de auto terug moeten brengen naar de echte eigenaar;we zijn oprecht verbaasd dat we na tien minuten al buiten staan: alles is goed gegaan, we zijn niet bekeurd voor krasjes en de betaling is ook helemaal in orde. Gek hoor. We lopen nog wat door de winkelstraten van Perth, bezoekenThe Art Gallery of Western Australia (moderne kunst, best leuk maar weinig aanbod, er is een tentoonstelling over Warholl, maar been there, done that) enThe Western Australian Museum, wat aan de overkant van het hippe plein ligt (heel groot, heel veel aanbod, een mooie presentatie van de geschiedenis van hoe het met de Abo's ging na de komst van Europo's; wat weer niet zo heel mooi was).

Dinsdag brengt Esther ons naar het vliegveld en realiseren we ons pas echt dat we het rieleks-resort van Esther, de groentevrouw, en Ian, 'the killer', moeten verlaten.Bye bye Australia, kangaroe- en koffieland van onze dromen. Maar ook goed dat we weggaan, het ging net weer regenen..

We vliegen met Cathay Pacific; leuke vliegtuigbedienmeisjes, maar wat een rotstoelen; de stoel zelf is niet in ligstand te krijgen, alleen de zitting kan je naar voren schuiven, maar goed, de knieeen zaten al tegen de stoel van de voorbuurman, dus echt een optie is dat niet. Hoe je ook gaat zitten, echt comfortabel wordt het niet. Dechinese ieniemieniebuurvrouw kan haar lijfje kennelijk zonder problemenin eenslaap yoga-houding vouwen, en das heel fijn voor haar. Maar goed, na een nachtje vliegen komen we aan in Hong Kong, waar we nog een dag moeten doorbrengen voordat we 's nachts weer vliegen (ook met C.P., wat een geluk hebben we weer..) richting Amsterdam. Rens vergeet zijn oordopjes, geeft dit aan bij de cathaybaliemevrouw en binnen een half uur komt een andere vliegtuigmevrouw de oordopjes weer terugbrengen. Wel heel fijn servicegericht allemaal! We zeulen wat rond met onze bagage, we moeten trap op trap af, met het treintje mee, weer een hal door, lopen lopen lopen, wat een waanzinnig groot vliegveld is dit nu en besluiten uiteindelijk om maar niet Hong Kong zelf in te gaan; als het ons al een uur kost om uberhaupt aan de andere kant van het vliegveld te komen, dan is Hong Kong zelf misschien een brug te ver. Daar komt nog bij dat we allebei totaal 'op' zijn, een afbraakpand ziet er leuker uit, dus boeken we twee uurtjeswellness bij Premium Traveller's Lounge. Wow. Dat zoiets bestaat! Dit hadden we veel eerder moeten doen. We komen binnen in een warm bad; we mogen een lekkere douche nemen (Rob spuit zichrijkelijk onder met het nieuwe luchtje dat Rens taxfree had gekocht), we krijgen een keiharde maar lekkerechinese massage en we mogen zoveel eten als we willen! Rob: 'Laten we niet naar Amsterdorp gaan; ik wil hier wonen'.Dat mag niet van Rens en dus vliegen we een paar uurtjes daarna, totaal gerenoveerd op pad!

De volgende dag komen we vroeg aan in Amsterdam waar Luuk en Elly ons staan op te wachten. Christina is ook gekomen, heeft allemaal kadootjes voor ons meegenomen (hoera voor Christina!) en Nelida komt ook nog gillend aangerend (om 5 uur 's ochtends op haar vrije dag opgestaan, sommige mensen kunnen zo raar doen..). En dat was dat. Terug in Nederland, grijze lucht en kilte in de nek. Maar wel leuk om vanuit de lucht de mooie groene velden te zien met de slootjes en de nette rijtjeshuizen. Dat zie je nergens. Hoi Holland!!